Copyright (c) 1990-2021 by Edgie Polistico - ALL RIGHTS RESERVED

Thursday, November 25, 2021

ITULOY MO LANG

ITULOY MO LANG 
hangga't may lupang malalakaran, 
tubig na malalawigan, at himpapawid na liliparin. 
Tuloy ang paghagilap 
hanggang saan marating ang huling iglap.

ITULOY MO LANG 
Habang dumadaloy pa ang tinta sa ugat 
para magsulat at magpamulat. 
Tuloy ang lahat na walang takot 
di bale nang mapuyat.

ITULOY MO LANG 
Habang naaninag pa ang liwanag 
para makita ng mata. 
Habang nalanghap pa ang amoy 
at madatal ng dila ang lasa. 

ITULOY MO LANG 
kahit matalas man o purol na 
ang lapis at panghiwa. 
Tuloy ang pag-usisa 
sa pagkaing may kwento at alaala.

ITULOY MO LANG 
dahil kung malimot man ang lasa, 
ang panuklas natin ang bubuhay sa dila. 
Kung malimot man ng mata ang kulay at ganda; 
buhayin muli ng mga kuha nating litrato, 
bidyo, guhit, at pinta.

ITULOY MO LANG 
kahit balang araw, limot, limutin, 
o nakalimutan na mga pangalan natin. 
Ang panulat mo waring nakaukit na sa bato. 
Hirap na mabura mga titik at 
larawang kumalat sa internet o mga limbag na libro.

ITULOY MO LANG 
sabay sa pag-inog ng mundo at paglipas ng panahon. 
Tatanda at lilipas din ang 
katawang lupang sunugin man nila o ibabaon

ITULOY MO LANG 
ang pag-ibig sa pagkaing atin 
at ito naway lumawig pa at hahawa. 
Kaalamang hahawi ng gutom sa pagkamulat at pag-alaala.

ITULOY MO LANG 
na tila pag-ibig na isinusubo ng tunay na ama't ina. 
Pagkaing nakakabusog sa tiyan, sa isip, sa diwa.

ITULOY MO LANG 
habang may malay at hininga.
Buhayin ang Dila at Bandila. 
Alamin ang Wika at WiKain.
Marami pa silang dapat malaman at tuklasin.

ITULOY MO LANG
ni Edgie Polistico
Unang sinulat sa Facebook 11.18.2021
Binuo muli at nilathala bilang blog 11.25.2021